تحلیل پروفیل دنده یکی از مهم ترین فاکتورها در طراحی چرخدنده های خاص می باشد. پروفیل چرخدنده های صنعتی عموما از نوع اینولوت می باشند که در بسیاری از استانداردها پارامترهای آن ارائه شده است.
به منظور یکپارچگی و هماهنگی چرخدنده های تولیدی و طراحی ها بسیاری از پارامترهایی که باعث ایجاد یک پروفیل اینولوت می شوند استانداردسازی شده اند تا به هنگام ساخت در صنایع مختلف، کشورهای مختلف و توسط دستگاه های مختلف به یک پروفیل واحد و یکسان دست یافت .
برخی این پارامترها در ادامه آورده شده است. زاویه فشار چرخدنده ها در حال حاضر عموما 20 درجه می باشند. اما در گذشته زاویه 14.5 درجه کابرد بیشتری داشته است. هرچند زوایه 25 درجه نیز از جمله زوایای پرکاربرد در چرخدنده سازی است.
اکثر تیغه های دنده زنی و طراحی های چرخدنده ها بر اساس زاویه 20 درجه می باشند. دیگر پارامتر استانداردسازی شده ارتفاع یک دندانه می باشد. ارتفاع دندانه خود از دو ارتفاع ادندوم و دیدندوم تشکیل شده است.
ادندوم فاصله سردنده تا دایره گام بوده و دیدندوم فاصله دایره گام تا ریشه دندانه می باشد. در مقادیر استانداردسازی شده ارتفاع ادندوم یک برابر مدول است و ارتفاع دیدندوم 1.25 برابر مدول می باشد و این بدان معناست که ارتفاع دندانه 2.25 مدول می باشد (به همین دلیل است که اکثر چرخدنده سازهای تجربی برای تعیین باردهی به دستکاه از 2.25 برابر مدول استفاده می نمایند. ). البته باید در نظر داشت در ارتفاع یک دندانه عوامل دیگری نظیر ضریب تصحیح پروفیل و ضریب تصحیح سردنده نیز تاثیر گذار هستند.
به عبارتی دیگر چنانچه مدول یک چرخدنده 2 باشد ارتفاع ادندوم برابر با 2 میلی متر و ارتفاع دیدندوم برابر با 2.5 میلی متر می باشد و این منجر به ارتفاع 4.5 میلی متری برای کل دندانه می شود.
اما در صنایع زیادی ضرایب ارتفاع دندانه و زاویه فشار از آنچه در استانداردها ذکر شده است پیروی نمی کند. از جمله این صنایع می توان به صنایع نظامی، هوافضا، خودرویی و حمل و نقل و پمپ سازی اشاره نمود. لذا در چنین صنایعی به دلیل اهمیت داشتن عواملی غیر از استانداردسازی اقدام به تغییر پارامترهای مذکور می گردد. با اندازه گیری های معمول امکان دستیابی و کروکی برداری از چرخدنده های این چنینی نبوده و لازم به بررسی و تحلیل دقیق تری می باشد.
